Jak widzą siebie niedowidzący | Kalejdoskop kulturalny regionu łódzkiego
Proszę określić gdzie leży problem:
Proszę wpisać wynik dodawania:
1 + 2 =
Link
Proszę wpisać wynik dodawania:
1 + 2 =

Jak widzą siebie niedowidzący

Przez ostatnie trzy lata Natalia Szemis pracowała z grupą dzieci z dysfunkcjami wzroku. Interesowało ją, w jaki sposób postrzegają siebie. Projekt „Imaginarium" jest zapisem tych spotkań, stanowiącym zaproszenie do świata wyobrażeń osób niewidomych i niedowidzących. Kluczem do jego interpretacji jest wyobraźnia. Otwarcie wystawy 17 XI o godz. 18. 
„Narysować siebie!? Muszę...? Narysuję jakąś taką głowę. Moja głowa nie jest okrągła. Nie wiem co powinnam rysować dalej. Może włosy? Mam mnóstwo dziwnych włosów. Ta osoba z rysunku nie wygląda jak ja. Szyja... Oczy... Myślisz, że ta osoba ma oczy? Nie umiem narysować oczu. Myślę, że moja twarz wygląda dziwnie. Ubranie... Nogi.. .Ręce... Ta osoba z obrazka nie wygląda jak ja. To nie ja… To jeszcze nie wygląda jak człowiek”.
Julita, lat 13

Przez ostatnie trzy lata Natalia Szemis pracowała z grupą dzieci z dysfunkcjami wzroku. Interesowało ją, w jaki sposób postrzegają siebie. Projekt „Imaginarium" jest zapisem tych spotkań, stanowiącym zaproszenie do świata wyobrażeń osób niewidomych i niedowidzących. Kluczem do jego interpretacji jest wyobraźnia.
Szemis stara się przybliżyć odbiorcom wewnętrzny świat portretowanych przez nią bohaterów. Artystka wykorzystuje fotografie, rysunki wykonane metodą tyflograficzną, wideo oraz dźwięki. „Imaginarium” to projekt wielowymiarowy i angażujący zmysły, który należy oglądać, dotykać i słuchać.

„Wyobraźnia pozwala kształtować się obrazom w naszym mózgu w oderwaniu od naszych zmysłów. Nasze wyobrażenia różnią się od otaczającego nas świata, przez co możemy kierować naszymi działaniami na różne sposoby. Wolna od zewnętrznych limitów potrafi frustrować albo stymulować, oparta na wiedzy i doświadczeniach, jest nierozerwalna ze słowem. Wyobraźnia to ogromna siła, dla której nie ma rzeczy niemożliwych, a to, czego nie można zobaczyć, staje się widoczne, namacalne, możliwe do odczucia. Wykorzystana w odpowiedni sposób jest nie tylko odbiciem naszego ja, ale zmienia się w narzędzie do kształtowania rzeczywistości.”
(Fragment pochodzi z tekstu towarzyszącego wystawie autorstwa Agaty Cieślak)

Podziękowania za pomoc w realizacji projektu dla dyrekcji i grona pedagogicznego Szkoły Podstawowej i Gimnazjum Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach
Konsultacja merytoryczna: Krzysztof Jurecki
Konsultacja konceptualna: Marcin Kaczor

Natalia Szemis (ur.1989, Łódź) – absolwentka Instytutu Socjologii UŁ oraz kierunku Dziennikarstwo/Fotografii Prasowa na Uniwersytecie Warszawskim. Laureatka prestiżowego konkursu „30 under 30” organizowanego przez agencję Magnum Photos, a także zdobywczyni Estação Imagem, najważniejszej portugalskiej nagrody dla fotoreporterów. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej prace prezentowane były w Polsce, Wielkiej Brytanii, Portugalii oraz Hiszpanii.