Wychodzenie ze strefy komfortu w wielu poradnikach jawi się jako pierwszy krok do osiągnięcia sukcesu. Nie tak łatwo jednak o recepty, jeśli strefą komfortu jest zgoda na okrucieństwo i niesprawiedliwość władzy, ciche przyzwolenie na jej pseudoopiekuńcze matkowanie obywatelom. Każda władza z radością potraktuje nas jak dzieci, które trzeba nauczyć dobrego zachowania lub chorych, którzy wymagają troski i nieustannej kontroli. Obywatelskie posłuszeństwo bywa wygodne, ale dojrzałość to często świadome porzucenie tej wygody i zwątpienie w obowiązujące reguły.

Scenariusz i reżyseria: zespół
Występują: Agata Drewnicz-Kaczmarek, Anna Perek-Kowalska, Anna Rogala
Wizualizacje: Bartosz Strusewicz
Technika: Zbyszek Kowalski
Teksty: zespół oraz fragmenty książki „Mama kazała mi chorować” Julie Gregory, a także cytaty za: Noam Chomsky, Christopher Hitchens, Wikipedia, komentarze internetowe
Muzyka: Peaches, Boy Harsher, pieśń Indian Nawaho.

Nasza recenzja:
http://www.e-kalejdoskop.pl/teatr-a214/strefa-komfortu-strefa-zgniotu-r6572



Foto: Lech Baczyński