Janusz Teodor Dybowski urodził się 1 kwietnia 1909 r. w Zduńskiej Woli w rodzinie nauczycielskiej. Debiutował w 1929 r. jako prozaik na łamach prasy. W 1944 r. uzyskał doktorat z filozofii na szwajcarskim Uniwersytecie we Fryburgu. Był kierownikiem literackim teatrów w Koszalinie, Olsztynie, Poznaniu, Rzeszowie. Znany jest z powieści historycznych. Dramaturg, autor sztuk scenicznych. Pisał wiersze, nowele i słuchowiska radiowe. Od 1960 r. mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł 28 czerwca 1977 r. Pochowany został na warszawskich Powązkach. Był członkiem Związku Literatów Polskich i Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli. We wrześniu 1980 r. TPZW ufundowało tablicę pamiątkową poświęconą pisarzowi, wmurowaną w budynek przy ul. Złotnickiego 13, gdzie przyszedł na świat.

Wśród przekazanych do Zduńskiej Woli dokumentów znalazły się m.in. rękopisy powieści „Wojenny pan” i „Znak nadziei”, rękopiśmienne notatki oraz wycinki prasowe z recenzjami i artykułami Dybowskiego.