Artystka operuje żywymi, prostymi formami plastycznymi, ale też zmonumentalizowanymi, uniwersalnymi symbolami. Przenika je rytm i zasada powtarzalności form.

Bogatą twórczość Doroty Sak, obejmującą różnorodne przejawy plastycznej ekspresji: tkaninę artystyczną, obiekty, instalacje, malarstwo przenikają wspólne idee, powtarzające się motywy, które każą traktować jej dorobek jako bardzo wyrazisty i spójny. Takie problemy jak: przemiany w obrębie systemów wartości czy idea generacyjności artystka postrzega nie tylko w ograniczonej perspektywie czasowej, ale też uniwersalnie – w kontekście dziejów całej kultury. Unaocznia, do jakiego stopnia bywamy przypisani do ziemi, symboli, tradycji, wspólnego losu. Zewnętrzna, znajoma kulturowa forma służy przywołaniu określonego światopoglądu i systemu wartości. Artystka je uobecnia, posługując się wybraną ikoną charakterystyczną dla danego czasu.

W jej pracach możemy odnaleźć równie dobrze plastyczny zapis konkretnego motywu, jak i historię ludzkości, utrwaloną przy pomocy tajemniczych symboli i snującą się przez kolejne karty jak nić życia przemieniona w organiczne włókno. Czasem odkrywamy w takiej wypowiedzi rodzaj ironicznego (i autoironicznego) komentarza na temat charakteru współczesnej kultury. Za wszystkimi wypowiedziami kryje się zaduma człowieka nad ulotnością większości codziennych przeżyć, zatopionych w strumieniu czasu.

Paradoksalnie, wiele pytań, jakie pojawiały się w jej twórczości, dziś nabiera szczególnej wymowy. Przede wszystkim tam, gdzie Dorota Sak inspirowana bieżącymi wydarzeniami, ale też intuicją i przeczuciem, kreuje obraz świata jako popękany czy zagrożony rozpadem. I znów wypada jej pytać: Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?

Dariusz Leśnikowski, kurator wystawy