Od autorki:

Uważna obserwacja natury jest dla mnie początkiem pracy artystycznej. Interferencje fal, linie papilarne, system krwionośny, korzenie, pierścienie przyrostu w drewnie, sinice, algi i rzęsa układające się w spirale i fałdy, ale też linia dobrze znanej zmarszczki i zoranego pola, makro i mikrokosmos to formy, które mnie zachwycają i zastanawiają. Są związane z osobistymi historiami. Dzięki tej pracy mogę kontemplować to, co się wydarza w moim życiu, i życiu rozumianym szerzej, kiedy rozrost momentu, który trwa we mnie sprawia, że jedno staje się wszystkim, a wszystko jednym.   

Główną formą w moich pracach jest linia. Oznacza dla mnie trwanie, przeżywanie, kontemplację, tworzenie. Za pomocą linii projektujemy naszą rzeczywistość, ale też wyznaczamy kształty i granice. Granice podobnie jak linia same jako takie nie istnieją materialnie, są konstruktem matematycznym. W taki sposób rozumiemy kształty. W tym sensie granice naszego ciała są również trudne do określenia. Czy wdychane powietrze jest już mną, czy włos, który wypadł jest jeszcze mój? Człowiek jednak potrzebuje granic, aby nazywać, potrzebuje linii, żeby budować kształty i formy. Potrzebuje nazywać, aby tworzyć i tworzy aby nazywać.

Zwracam uwagę na materialność i strukturę moich prac. Na papier lub tworzywo, z którym pracuję, również na jego funkcjonowanie w trzech wymiarach. Podobnie jest ważna dla mnie materialna struktura form występujących w naturze. To one odsłaniają przede mną wymiar swojego trwania pomiędzy paradoksem matematycznym a doświadczaniem materii w czasie i przestrzeni.


Agnieszka Kowalska-Owczarek
artysta plastyk (Akademia Sztuk Pięknych im. W. Strzemińskiego w Łodzi), teatrolog (Uniwersytet Łódzki) i redaktor graficzny kwartalnika artystyczno-literackiego „Arterie”. Współtwórczyni muzyki i wokalistka zespołu Agnellus (agnellus.art.pl). Założycielka „Laboratorium Głosu” w Łodzi.

Zajmuje się m.in. projektami okładek wydawnictw książkowych i albumów muzycznych, grafiką komputerową, książkową, plakatem, rysunkiem, malarstwem, obiektami rzeźbiarskimi oraz działaniami interdyscyplinarnymi. Nierzadko materią jej prac są rośliny oraz ręcznie preparowany papier, farbowany, rysowany, przekształcany przestrzennie tworząc formy pomiędzy malarstwem, rysunkiem a rzeźbą. Bywa, że w swoich pracach łączy formy wizualne z działaniem, które wywodzi z poszukiwań w obrębie ciała i głosu. Brała udział w Międzynarodowym Biennale Książki Artystycznej w Aleksandrii (Egipt 2006 r.), w 11. Ogólnopolskiej Wystawie Tkaniny Unikatowej w Łodzi, znalazła się na liście artystów „Kompasu Sztuki” Rzeczypospolitej.

Jej projekty teatralizowane koncerty „Wyliczanki, igry, fiki” (2016) oraz „Kocham, więc jestem” na podstawie listów z tomaszowskiego getta Lutka Orenbach do Edith Blau 2021 został realizowany w ramach akcji Dotknij Teatru. Nagrodzona również za „interesujące poszukiwanie własnego języka teatralnego” na Festiwalu Sztuki Teatralnej w Rybniku (2006 r.).

Prezentowała się m.in. w BWA w Sandomierzu, Ośrodku Działań Artystycznych w Piotrkowie Trybunalskim, Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Ośrodku Propagandy Sztuki w Łodzi, w Teatrze Barakah w Krakowie. Wraz z zespołem Agnellus wydała cztery albumy muzyczne „Ballady i transe” (Dalmafon, 2012) oraz „Bal dla ubogich. Tribute to Tuwim” (Stowarzyszenie „Obszary Kultury”, 2019). „Kocham, więc jestem” (Stowarzyszenie „Obszary Kultury”, 2019), „Wyliczanki, igry, fiki” (Agnellus, 2022). Jej prace znajdują się w Kolekcji Polskiej Książki Artystycznej. Wielokrotnie nagradzana, wystawy i prezentacje w kraju i za granicą: Niemcy, Egipt, Singapur, Malezja, Seul.