Prezentowane prace fotograficzne przedstawiają dwie osoby nierozerwalnie związane poprzez pamięć, krew i ubiór. Przedstawione jest równoległe życie członków rodziny, opowieści przekazywane z pokolenia na pokolenie i różne prawdy, od Polski po Australię. Historia, trauma i czas nie są statyczne, nadal niosą okruchy, blizny i gesty z przeszłości do przyszłości, stanowiąc tym samym znak, że procesy biologiczne nigdy nie ustają. Artefakty, tropy, kostiumy, obrazy i fragmenty zderzają się, przedstawiając ciągłą historię w przestrzeni czasu i miejsca. W centrum tego wszystkiego leży dowód, że ludzie przetrwają.

Nowak stworzyła te prace ku pamięci swojej babci, Tauby Gold (Łódź 1925 - Melbourne 2010) z dedykacją dla wszechobecnej ciągłości linii i jej nieustających śladów. Poza tą częścią, zatytułowaną „Złote cienie”, na wystawie znajdzie się także druga część – „Przetrwać Łódź”. Wszystkie motywy przedstawione w tej serii zawierają opowieści o przetrwaniu, pochodzące z Łodzi, miasta niegdyś gęsto zaludnionego przez Żydów, wyrwanego z tego stanu wraz z wybuchem II wojny światowej.

Miasto jest definiującym aspektem historii Ocalałych, będącym z nimi przez lata. Zdjęcia zdają się zadawać pytanie: czy miejsce urodzenia może cię definiować?

Pamięć, trauma i przyzwyczajenia, przenoszone w czasie i miejscu z Łodzi, Polski do Melbourne, Australii. Obiekty, kolor, obrazy, pomniki spotykają się razem w wybranych domach, definiując dom jako coś więcej, niż tylko miejsce, gdzie znajdują się przedmioty, a raczej jako symbol wspólnych wspomnień i odbicie polskości.

Domy Ocalałych są dziennikiem epoki. Ich salony wyrażają wspólnotowość, będącą czymś fizycznym, a jednocześnie ezoterycznym i niematerialnym. Prześwitująca zasłona, która może być postrzegana jako tło, nieumyślnie oddziela dom i przedmioty od świata zewnętrznego, tworząc w ten sposób wewnętrzne sanktuarium, miejsce do życia i przechowywania wspomnień.

Georgia Nowak jest artystką z wykształceniem architektonicznym. Jest często określana jako bystra myślicielka, a medium, w którym pracuje, pełni rolę drugorzędną. Prace Nowak zagłębiają się w słowo pisane, film esejowy, fotografię i rzeźbę oraz próbują badać często nieuchwytne narracje [np. pamięć] w wyraźnym kontraście wobec namacalnej formy architektonicznej. Przedstawicielka trzeciego pokolenia potomków polskiej emigracji, Australijka Nowak skierowała swoje obecne prace fotograficzne w stronę eksploracji ciągłych więzi pokoleniowych.

Nowak obecnie wykłada w szkole sztuki, projektowania i architektury na Uniwersytecie Monash w Melbourne w Australii.

Wystawa Georgii Nowak to jeden z głosów trzeciego pokolenia po Holocauście, które współtworzą tegoroczny program obchodów. Babcia artystki – Tauba Gold – otrzyma podczas obchodów symboliczne Drzewo Pamięci w Parku Ocalałych.

kuratorka: Eliza Gaust

Wydarzenie w ramach obchodów 75. rocznicy likwidacji Litzmannstadt Getto, organizowanych przez Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi.