Style taneczne szybko się zmieniają, ale nie powinniśmy zapominać o klasyce, bo dała początek innym technikom – mówi DOMINIK MUŚKO, kierownik baletu Teatru Wielkiego w Łodzi, przed 24. Łódzkimi Spotkaniami Baletowymi.
Spektakl „Shirley Valentine” Teatru Samotnej Kobiety z Pabianic zajął pierwsze miejsce w Wojewódzkim Przeglądzie Twórczości Dojrzałej „Przystanek 60+” w kategorii Teatr. Wśród kabaretów najlepsze okazały się Malwinki z Siemkowic z „Fitnessem po wiejsku”.
Jeden z największych mistrzów lalkarstwa, Bernd Ogrodnik, reżyseruje w Teatrze Lalek "Arlekin" w Łodzi. Do premiery "Księgi dżungli" zaprojektował specjalną obrotową scenę i skomplikowane lalki niciowe.
RECENZJA. „Semele” to przedstawienie przygotowane przez Akademię Muzyczną we współpracy z Teatrem Wielkim, w które zostali również zaangażowani studenci Akademii Sztuk Pięknych i uczniowie Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej.
Na Walnym Zgromadzeniu Członków Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów został wybrany nowy Zarząd Stowarzyszenia, do którego wszedł Waldemar Wolański, dyrektor Teatru Lalek Arlekin im. H. Ryla w Łodzi.
Festiwal Perspektywy 2017 poświęcony teatrowi, który szuka nowego języka, odbędzie się w czterech cyklach. Zobaczymy spektakle z osobami z zespołem Downa i będące odpowiedzią na zamach w Nicei.
Dzięki 24. Łódzkim Spotkaniom Baletowym od 3 maja zobaczymy spektakle choreografów, którzy dotąd w Polsce nie występowali, jak
kubański zespół Acosta Danza czy English National Ballet.
Trzecim "dyplomem" aktorskim w tym roku będzie "Beczka prochu" macedońskiego dramaturga Dejana Dukovskiego. Reżyseruje Małgorzata Bogajewska, ceniona reżyser, od niedawna dyrektor Teatru Ludowego w Krakowie. I na tej scenie "Beczka" też będzie grana.
Nagrodę dyrektora 27. Międzynarodowego Festiwalu Szkół Teatralnych w Brnie otrzymał Maciej Musiałowski za rolę Huwa Prossera w dyplomowym spektaklu „Diabeł, który…” w reżyserii Mariusza Grzegorzka.
Nowy spektakl Mariusza Grzegorzka to aktorska reaktywacja „Jaracza” i powrót w to miejsce teatru precyzyjnego, domkniętego, a przy tym nieoczywistego i podejmującego rzeczywiste artystyczne ryzyko. Teatru jako głębokiej rozmowy o dziwnej istocie, jaką jest człowiek. To także teatr totalny. Na dopalaczach!