Naprzeciw katedry jest duży wieżowiec. Było tam Centralne Laboratorium Dziewiarstwa, zajmujące się projektowaniem mody. Nasi wspaniali projektanci zatrudnieni w tym laboratorium zachwycali pięknem sukni letnich i mody jesiennej. Prof. Frymark-Błaszczyk świetnie tym zarządzała, pełna spokoju i życzliwości dla pracowników.

W Akademii Sztuk Pięknych – przedtem PWSSP – jako pedagog przepracowała 42 lata. Współpracowała z Panem Profesorem Witoldem Łuczyńskim – specjalistą dziewiarstwa z Politechniki Łódzkiej. Mój mąż, który był rektorem PWSSP, zatrudnił Pana Profesora w swojej uczelni. Spotkanie Pani Profesor z Panem Profesorem Łuczyńskim zrodziło piękną współpracę. Dziewiarstwem podbili Europę, Kanadę i USA.

Państwo Błaszczykowie byli bardzo kochającą się Rodziną. Łączę się w żalu z Mężem, Córką i Synem oraz całą pozostałą Rodziną.

Wera Modzelewska

Jak można przeczytać w tekście Barbary Zagórskiej, zamieszczonym w katalogu wystawy „Nieskończoność. Tkanina unikatowa. Kazimiera Frymark-Błaszczyk” w Muzeum Historyczno-Etnograficznym im. J. Rydzkowskiego w Chojnicach (XII 2017 – II 2018): „Profesor Kazimiera Frymark-Błaszczyk chętnie przyznaje się do swoich pomorskich korzeni. Pochodzi z Leśna niedaleko Chojnic. Ucząc się w Liceum Ogólnokształcącym w Chojnicach, za radą ówczesnego nauczyciela plastyki podjęła naukę w Liceum Technik Plastycznych w Bydgoszczy. To tam zetknęła się po raz pierwszy z tkactwem, które stało się jej pasją na całe życie. Po podjęciu studiów konserwatorskich na Uniwersytecie M. Kopernika w Toruniu w l. 1950–51 przeniosła się do Łodzi, by kontynuować swe zamiłowanie do tkactwa artystycznego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (…). Uzyskała dyplom na Wydziale Włókiennictwa w 1955 (…). Od tego roku związała się zawodowo z łódzką uczelnią jako wykładowca i profesor w Pracowni Projektowania Dywanów i  Gobelinów. (…) Artystka stworzyła nową specjalizację akademii – Pracownię Projektowania Dzianiny i Katedrę Dziewiarstwa. (…) Twórczość Kazimiery Frymark-Błaszczyk obejmuje tkaninę – kilim, gobelin i miniaturę tkacką, dzianinę artystyczną reliefową, ażurową (kompozycje unikatowe), jak również instalacje płaskie i przestrzenne z ręcznie czerpanego papieru oraz obiekty z różnych materii. Najchętniej tworzy prace w konwencji abstrakcji, zarówno lirycznej, jak i geometrycznej”.