Zwyczaj wysyłania życzeń świątecznych na kartach pocztowych pojawił się pod koniec XIX wieku. Na kartkach z okazji świąt reprodukowano zarówno dzieła dawnych mistrzów malarstwa, jak i obrazy twórców współczesnych. Korzystano też chętnie
z dorobku artystów specjalizujących się w grafice i sztuce użytkowej. Pocztówka (słowo wymyślone przez Henryka Sienkiewicza), stała się propagatorem sztuki, tradycji i obyczaju. W XX wieku przybierała często formę karnetu i zawierała gotową treść życzeń, które wystarczyło tylko podpisać.

Współcześnie coraz rzadziej korzystamy z tej formy korespondencji. Zbliżający się Nowy Rok jest okazją do przyjrzenia się tradycyjnym kartkom świątecznym wysyłanym z życzeniami w drugiej połowie XX wieku (od lat pięćdziesiątych po dziewięćdziesiąte). Wyjątkiem jest prezentowana jako ostatnia tradycyjna japońska kartka noworoczna pochodząca z roku 2010.

Zazwyczaj kartki noworoczne są barwne i wesołe. Autorami reprodukowanych na nich ilustracji są znani polscy graficy, rysownicy i ilustratorzy: Maria Orłowska-Gabryś, Bohdan Wróblewski, Julitta Karwowska-Wnuczak, Antoni Boratyński, Czesław Borowczyk czy Antoni Uniechowski, autor wielokrotnie wykorzystywanych lekkich i swobodnych rysunków tuszem, malowanych akwarelą.

Zaledwie kilka kart to czarno-białe fotografie pokrytego śniegiem górskiego krajobrazu oraz kompozycje, których centralnym motywem jest odmierzający upływ czasu zegar. W większości są to kartki polskie.

Wszystkie prezentowane egzemplarze pochodzą z liczącej ponad 29 tysięcy kolekcji kart pocztowych.


Wystawa dostępna TUTAJ