„Choć ciało w Warszawie, to moje serce zawsze jest w Łodzi. To jest moje miasto. Na zawsze. A w tym mieście są miejsca szczególne mojemu sercu, takie jak Park Ocalałych... I bliscy mojemu sercu ludzie...”

Halina Elczewska urodziła się w Łodzi 11 listopada 1919 r., swoje urodziny świętowała zawsze wraz ze świętem odzyskania przez Polskę niepodległości. Do wybuchu wojny wraz z siostrami, starszą Jadwigą i Inką, mieszkała przy ul. Łąkowej 3/5. Uczyła się w gimnazjum im. Orzeszkowej przy al. Kościuszki 21. W czasie okupacji rodzina przeprowadziła się na teren Bałut, w getcie mieszkali przy ul. Brzezińskiej 39. Przeżyli tu niemal do końca, do likwidacji. Zostali wywiezieni do Auschwitz-Birkenau 24 sierpnia 1944 r. Tam zginął mąż Haliny, rodzice i młodsza siostra Inka. Po wojnie Halinka była wiceburmistrzem Mieroszowa, potem wraz z Jadwigą i jej mężem, Arnoldem Mostowiczem, przeniosła się do Wrocławia, gdzie była dyrektorem szkoły radców zakładowych.

W sierpniu 2004 roku z inicjatywy Haliny Elczewskiej, z poparciem prezydenta Jerzego Kropiwnickiego, zostaje założony w Łodzi Park Ocalałych. W ramach 60. rocznicy likwidacji Litzmannstadt Getto kilkuset Ocalałych zasadziło tutaj swoje drzewa. „Stworzyliśmy park pamięci o tych, którzy zginęli, i tych którzy ocaleli. Nasze dzieci i wnuki będą to miejsce odwiedzać przy okazji każdego pobytu w Polsce i w Łodzi" - mówiła podczas uroczystości. Park został zaprojektowany przez Grażynę Ojrzyńską. 17 maja 2013 r. w Parku Ocalałych Halina Elczewska odebrała przyznaną przez Radę Miejską Odznakę „Za zasługi dla Miasta Łodzi”. Zmarła 2 grudnia 2013 r., została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.