Na wystawie prezentuję kilkadziesiąt wybranych prac rysunkowych i malarskich z kilku ostatnich lat, które powstały według zindywidualizowanego sposobu plastycznej wizualizacji przestrzeni. Zatem k a r p i g r a f i a to mój styl rysowania i malowania, a także prawdziwa pasja, która wynika ze skłonności i potrzeby tworzenia poprzez analityczną percepcję przestrzeni i jej przetwarzanie w oparciu o technikę warsztatową, która jest mocno uwarunkowania środkami i narzędziami jakimi się posługuję.  A są to tradycyjne przyrządy kreślarskie, nieco już zapomniane w dobie elektronicznego świata,  wszelkiego  rodzaju grafiony, rapidografy, isografy, stalówki, linijki, kątomierze, ekierki, cyrkle etc.

Tematyka prezentowanych prac jest różnorodna, począwszy od inspirowanych Sudetami i Tatrami, czy industrialnymi odnoszącymi się do pejzażu Zagłębia Miedziowego, a dalej poprzez wymyślone nowe przestrzenie geometryczne, aż do prostego a nawet nieco pierwotnego zachwytu nad budową i strukturą drzew, czy szachulcowymi konstrukcjami architektonicznymi z użyciem drewna. U mnie temat jest równoważny z mechanizmem warsztatowym w oparciu o linearyzm, a linie czerpią swoją siłę z energii tego, kto je kreśli. Podświadomie geometryzuję przestrzeń i zbliżam się w ten sposób do abstrakcji, jednak całkowicie jej nie ulegam, jakaś wewnętrzna siła sprawia, że pragnę utrzymać w tym tworzeniu pierwiastek życia, humanistyczny czy też ziemski wymiar. Tworzę własny plastyczny i duchowy świat, który według tych prawideł ustanawia nową artystyczną rzeczywistość. Ja podświadomie geometryzuję przestrzeń, zbliżam się poprzez takie działanie do abstrakcji, chociaż całkowicie jej nie ulegam. Nie jestem wyznawcą czystej abstrakcji rysunkowej, malarskiej czy rzeźbiarskiej, bowiem jakaś wewnętrzna siła sprawia, że w tej swojej twórczości pragnę zachować pierwiastek życia, taki humanistyczny czy też ziemski wymiar. 

Krzysztof Kułacz Karpiński