– Już w szkole podstawowej, jako ministrant, lubiłem w zakrystii oglądać szaty  liturgiczne, wówczas jeszcze szyte ręcznie  – mówi ksiądz Marek. – W jednym z ornatów, pamiętam, że miał kolor zielony, brakowało  guzika – czerwonego szkiełka. Wyjąłem takie oczko z pierścionka kupionego na odpuście,  obszyłem i wszyłem do ornatu. Byłem dumny, że udało mi się coś zreperować – dodaje. 

Ksiądz Marek zawsze lubił rysować, interesowała go wiara wyrażana także poprzez piękno sakralnych budynków, obrazów,  liturgii. Pierwszy ornat zaprojektował  i uszył zaraz po swoich święceniach, na mszę prymicyjną. Dziś jego nietypowe projekty są znane w całej Polsce, prezentowane na prestiżowych targach Sacroexpo w Kielcach. Wyróżniają się wyjątkowymi wzorami, aplikacjami, kolorystyką. Czy projektowanie takich ornatów nie narusza zasad dotyczących liturgii Kościoła katolickiego? Jakie właściwie obowiązują w niej zasady? 

Najważniejsze dotyczą kanonu kolorów zarezerwowanych dla odpowiedniego czasu  w roku liturgicznym. Kolor fioletowy jest  używany w czasie adwentu, wielkiego postu i pogrzebów. Zielona barwa przypada na tzw. czas zwykły, czerwona ma bogatą symbolikę,  związana jest z krwią i wszystkimi obrzędami dotyczącymi chrześcijańskich męczenników, ale przypisana jest też Duchowi Świętemu, dlatego podczas uroczystości  z nim związanych też nosi się czerwone  szaty liturgiczne. Kolory świąteczne to różne  odcienie bieli, złoto i srebro. Są ciepłe  i radosne, używa się ich podczas Wielkanocy, Bożego Narodzenia i w okresie bezpośrednio po tych świętach. Koloru niebieskiego w liturgii używa się podczas świąt maryjnych, ale można też wtedy użyć białego  i złotego. –  Do kanonu należy także czerń, trochę zapomniana, ja nadal używam tego  koloru podczas pogrzebów – mówi ksiądz  Marek. –  Jakiś czas temu księża przypomnieli sobie o kolorze różowym w liturgii i zaczęli  go z powrotem używać w trzecią niedzielę  adwentu i czwartą niedzielę wielkiego postu.  Ja natomiast stosuję wszystkie wymienione  kolory i dodaję inne. Według mnie każdy odcień jest dobry, staram się je łączyć zgodnie  z kanonem – tłumaczy. Ale przyznaje jednocześnie, że stroje, które projektuje, trochę  wychodzą poza kanon. – Jeśli nie jest powiedziane, że nie wolno, to w pewnym sensie  można – uśmiecha się ksiądz. – Jeśli ornat nie  jest obrazoburczy, nie wzbudza wśród wiernych takich reakcji, że czują się urażeni i nie chcą przyjść na mszę, to warto go nosić.[…]

Paulina Ilska 
- - - - -
Cały tekst do przeczytania w "Kalejdoskopie" 04/20 do kupienia w Łódzkim Domu Kultury (w czasie kwarantanny instytucja pozostaje zamknięta dla gości), punktach Ruchu S.A., Kolportera, Garmond-Press w salonach empik i łódzkiej Księgarni Ossolineum (Piotrkowska 181). A także w prenumeracie (w opcji darmowa dostawa do wybranego kiosku Ruchu): TUTAJ bądź w prenumeracie redakcyjnej TUTAJ

Możecie też słuchać naszych najlepszych tekstów w interpretacjach aktorów scen łódzkich, z Łodzią i regionem związanych na platformie "Kalejdoskop NaGłos": TUTAJ