Eugeniusz Haneman

urodził się w 1917 r. w Warszawie. W liceum fotograficznym uczył się pod okiem Mariana Dederki. Pracował m.in. w ekskluzywnym atelier „Van Dyck” przy Alejach Jerozolimskich. Tematyka jego zdjęć w latach 30. i 40. to przede wszystkim pejzaż i portret, ale najbardziej znane są jego fotografie dokumentujące powstanie warszawskie. Jak wspominał, fotoreporterem został przez przypadek – wybuch powstania odciął mu drogę powrotną do domu. Jako fotoreporter pracował dla Delegatury Rządu na Kraj na terenie Śródmieścia i Powiśla razem z Sylwestrem Braunem ps. „Kris”. W zbiorach Muzeum Powstania Warszawskiego znajduje się 237 fotografii jego autorstwa, a 15 rolek filmów, które uratował z pożogi, przekazał do Muzeum Warszawy. Po wojnie pracował jako operator Instytutu Filmowego w Krakowie. Pod koniec lat 40. Antoni Bohdziewicz sprowadził go do Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi. Od 1953 r. wykładał fotografię w łódzkiej Szkole Filmowej. Do 2005 r. wychował wiele pokoleń fotografów, operatorów filmowych i reżyserów. Wśród nich Romana Polańskiego, Sławomira Idziaka, Krzysztofa Zanussiego. Od 1950 r. był członkiem ŁTF – od 2013 r. Galeria ŁTF nosi jego imię. Zmarł w 2014 roku.