„Oczy nieba” Davida Almonda w reż. Andrzeja Jakubasa to spektakl przygotowywany w ramach autorskiego cyklu dyrektor Teatru Powszechnego Ewy Pilawskiej – „Dziecko w sytuacji”.
„Oczy nieba” Davida Almonda w reż. Andrzeja
Jakubasa to spektakl przygotowywany w ramach autorskiego cyklu
dyrektor Ewy Pilawskiej – „Dziecko w sytuacji”. Przedstawienia
realizowane w ramach projektu za pomocą współczesnej literatury
dziecięcej najbardziej uznanych autorów, poruszają kwestie ważne
dla najmłodszych, z którymi ci nie zawsze potrafią sobie poradzić
(samotność, wykluczenie z grupy rówieśniczej, choroba i śmierć
najbliższych, depresja, rozwód rodziców). Spektakle mają na celu
pokazać dzieciom, że nie są sami ze swoimi kłopotami,
zachęcają do otwartości i rozmowy, pokazują, że każdą
przeciwność można pokonać.
Sztukę „Oczy nieba" Davida Almonda odbierać
można na wielu poziomach. Z jednej strony spektakl odczytywać można
dosłownie, a z drugiej intuicyjnie i metaforycznie. Tak samo jak
fabuła istotna jest tutaj atmosfera, w której rozgrywa się akcja.
Przedstawienie niesie wypowiedziane przez bohaterów przesłanie o
potrzebie miłości, o tęsknocie za matką, rodziną i poczuciem
bezpieczeństwa.
„Mama” to pierwsze słowo, które wypowiadamy
w życiu i podobno ostatnie, które mamy na ustach, odchodząc. To
pierwsza osoba, którą poznajemy jeszcze zanim przyjdziemy na świat.
Będąc w jej łonie, to jej ciepło daje nam poczucie bezpieczeństwa.
Dlatego w dorosłym życiu często podświadomie staramy się powrócić
do tego stanu. Miejsca, gdzie czuliśmy się najbezpieczniej. Choć w
życiu każdego z nas nastaje okres, gdy nie chcemy jej słuchać i
uważamy, że wiemy lepiej, to niezależnie od tego, ile mamy lat, w
jej objęciach czujemy się najpewniej. Dlatego w trudnych chwilach
pierwsze kroki kierujemy do niej. Nieważne, czy naprawdę czy tylko
w myślach. I choć często nie chcemy się do tego przyznać, dobrze
wiemy, że prawdziwe jest powiedzenie, że „nie ma jak u
mamy”. Bo nawet jeśli byliśmy z nią związani tylko pępowiną,
łączy nas z nią metafizyczna więź. A co jeśli nie możemy się
do niej zwrócić o pomoc w trudnej sytuacji i pozostaje nam jedynie
mgliste wspomnienie jej osoby? Jak wtedy poradzić sobie z
przeciwnościami? Jak walczyć o siebie?
Sztuka Davida Almonda to szalona opowieść o
przyjaźni i wolności. Ale również (a może przede wszystkim) o
potędze wyobraźni, która pozwala nam pokonać najstraszniejsze nawet
potwory, zarówno te ukrywające się na bagnach, jak i te, które
nosimy w sobie.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Andrzej Jakubas
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Oprawa muzyczna: Paweł Jabłoński
Choreografia: Jarosław Staniek
Występują: Marta Jarczewska, Małgorzata Goździk, Jakub Firewicz, Andrzej Jakubas, Patryk Palusiński, Arkadiusz Wójcik
Teatr Powszechny
Adres
ul. Legionów 21Kontakt
tel. 42-633-25-39