– Życie artysty nie może być odłączone od życia politycznego. Aktywny udział w wydarzeniach politycznych zaczęłyśmy brać od 2004 roku, od pomarańczowej rewolucji. Potem przyszedł Majdan 2014 roku. No a teraz to jest po prostu oczywiste. Bo tu nie chodzi stricte o politykę, ale o narodową tożsamość, wolność i demokrację. Dlatego chcemy przekazać to dalej w Europie i na całym świecie – mówią członkinie ukraińskiego zespołu Dakh Daughters, który wystąpił na tegorocznym festiwalu Łódź Czterech Kultur.
Agata Gwizdała: Pięć kobiet, piętnaście instrumentów, muzyka, taniec, śpiew, koncert i spektakl w jednym. W jakich okolicznościach powstała grupa Dakh Daughters?Ruslana Khazipova: Wszystko miało początek w teatrze – wyrastamy z kijowskiego teatru eksperymentalnego Dakh. W pewnym momencie pojawił się pomysł, żeby założyć też zespół muzyczny, bo muzyka i śpiew były bardzo ważną częścią działalności teatralnej. Podczas jednej z podróży do Paryża zdecydowałyśmy się zagrać koncert i tak to się zaczęło.
Poruszacie się nie tylko na pograniczu różnych estetyk i gatunków, ale też różnego rodzaju sztuk, dyscyplin artystycznych. Freak kabaret? A może macie jakąś definicję swojej działalności?
Ganna Nikitina: To gatunek genre, który pozwala łączyć ze sobą różne gatunki, często bardzo odległe.
Bardzo ważną częścią waszych koncertów, performensów są kostiumy, makijaż – trochę nawiązujący do kina niemego: białe twarze, czerwone usta.
GN: Myślę, że muzyka w czystej postaci nie jest już wystarczająca, a przez to, że jesteśmy przede wszystkim aktorkami, to ta kreacja jest tutaj kluczowa.
RK: Poza tym taka zawsze była idea szefa teatru Dakh, zespołów DakhaBrakha i Dakh Daughters – Władysława Troickiego. Te zespoły mają swoje charakterystyczne elementy. To na przykład kapelusze u DakhaBrakha. Nas reprezentują makijaże.
Cały wywiad do przeczytania w październikowym numerze „Kalejdoskopu” 10/2022.
Kategoria
Inne