Kolekcjonerski kalendarz ze zdjęciami starej Łodzi przygotował Zakład Wodociągów i Kanalizacji. Łódzkie wodociągi obchodzą w przyszłym roku jubileusz 90-lecia istnienia.
Jubileuszowy kalendarz to 12 unikatowych fotografii Łodzi z
lat 1925-34, pochodzących z zasobów ZWIK (w archiwum
odnaleziono szklane płytki z negatywami) . Z odbitek stworzono tak
zwane refotografie, czyli kolaże historycznych i współczesnych
zdjęć. Autorka tych fotograficznych kompozycji jest pracująca w
ZWiK Agata Cuper.
Na kartach kalendarza zobaczyć można sylwetki obecnych
pracowników ZWIK, wkomponowane w przedwojenne sceny z okresu budowy
kanałów i regulacji rzek. Rozpoznanie przedwojennych fragmentów
miasta ułatwiają współczesne elementy, takie jak murale (zdjęcie
ulicy Uniwersyteckiej przy Narutowicza), pojazdy komunikacji
miejskiej (tramwaj linii 11 przy kościele św. Mateusza). Zdjęcia
dobrano tak, aby pokazać ogromną skalę prac przy
budowie wodociągu, kanalizacji i regulacji łódzkich rzek, ale
przede wszystkim żeby ukazać ciekawe, klimatyczne zakątki Łodzi lat
20. 30. XX wieku.Na okładce pokazano zbiorniki wody pitnej na
Stokach.
Kalendarz ma oprawę graficzną zgodną ze stylem epoki, w
której powstawały łódzkie wodociągi. Na kartach umieszczono
elementy graficzne zaczerpnięte ze stylów art deco i
modernizmu, do których dostosowano też liternictwo. Warto przy
okazji zauważyć, że ciekawym przykłądem łódzkiego modernizmu jest
przedwojenna siedziba Wodociągów (obecnie rektorat UŁ) na rogu
Narutowicza i... Lindleya. William Heerlein Lindleya był autorem
projektu łódzkiej kanalizacji. Pracami budowlanymi kierował
współpracownik Lindleya - inżynier Stefan Skrzywan.
Kolekcję unikalnych fotografii z kalendarza będzie można
zobaczyć na stronie internetowej ZWIK, zdjęcia będzie
też można pobrać w formie tapety na monitor komputera. Jubileuszowe
wydawnictwo będzie też można wygrać w konkursach
organizowanych na facebookowych profilach: Miasto Łódź i Łódzka
Woda Najlepsza.
Łódzkie Wodociągi powstały w 1925 roku. Łódź była wówczas
jedynym w Europie tak dużym (600-tysięcznym) miastem całkowicie
pozbawionym kanalizacji i wodociągów. Nieczystości komunalne
i przemysłowe płynęły rynsztokami i lokalnymi rzekami. Z powodu
zakażenia wody pitnej w studniach co rusz w mieście wybuchały
epidemie. Dopiero rozpoczęte w 1925 roku, a zakończone po II wojnie
światowej inwestycje doprowadziły do ucywilizowania
miasta.
