Magdalena Kordowicz przedstawiła cykl fotografii, przedstawiający młodych łódzkich artystów. Jej prace to rejestracja pewnych sytuacji, autorka jednak w żaden sposób nie problematyzuje podjętego tematu. Krystian Berlak zaprezentował instalację pt. "Re:Montaż",  która składa się z dwóch kolumn głośnikowych i blachy. Podobno obiekt ma jakiś związek z Łodzią, jednak bezpośredni kontakt z pracą tego nie ujawnia. W swojej videotypologii Aleksandry Chciuk zachęcała mieszkańców Łodzi do czytania przed kamerą, by następnie uchwycić ich postawę, ułożenie ciał i ruchy podczas wertowania książek. Moim zdaniem projekt mógłby powstać w każdym innym mieście, to nie sposoby posługiwania się ciałem wyróżniają łodzian na tle innych miast. Ciało i jego ruch jest kwestią indywidualną. Kolejna realizacja to dzieło grupy PUL. Projekt nawiązuje do zasad gry Janga, która polega na ułożeniu wieży z klocków. Celem pracy jest powołanie do życia jednej z wież łódzkiego Manhattanu przy użyciu klocków. Jako odbiorcy mamy do odegrania prostą rolę (zbudować wieżę), która do niczego nie prowadzi. Tyle proponuje grupa PUL.

Za najbardziej udany projekt uważam prace Marty Ostajewskiej i Suavasa Lewego, którzy teren budowy miasta uczynili "tworzywem". Miasto potraktowali jako żywą istotę. Zaproponowali wejście w brzuch potwora-miasta czemu służył performance w Muzeum Kanałów Dętka. Interesująca jest również praca Marii Apoleiki, która porusza problem braku w Łodzi miejskiej legendy.