„Człowiekiem między oczy” pod takim hasłem odbywają się dobiegające końca tegoroczne Łódzkie Spotkania Teatralne. Jest to jeden z najważniejszych festiwali promujących nowe zjawiska w dziedzinie awangardy teatralnej z Polski i zagranicy.
„Człowiekiem między oczy” pod takim hasłem
odbywają się dobiegające końca tegoroczne Łódzkie Spotkania Teatralne.
Jest to jeden z
najważniejszych festiwali promujących nowe zjawiska w dziedzinie
awangardy teatralnej z Polski i zagranicy. To najstarsza cykliczna
impreza kulturalna w Łodzi i jedna z najstarszych w Polsce.
– Uważam Łódzkie
Spotkania Teatralne za
najważniejszy festiwal teatru myślącego i niezależnego. Tradycja
twórczości teatralnej studentów i młodej inteligencji spotyka się
tu z alternatywnymi poszukiwaniami dzisiejszych młodych i
niepokornych artystów. Dzięki ŁST „bunt nie przemija” i nie
ustatecznia się – podkreśla
Janusz Majcherek, krytyk teatralny i wieloletni redaktor naczelny
miesięcznika „Teatr”.
Tegoroczna
edycja jest swoistą prowokacją w stronę widza, ma na celu nie tylko
pokazanie piękna sztuki teatru, ale przede wszystkim uświadomienie
współczesnych problemów zwykłych ludzi poprzez teatr. Organizatorzy
chcieli również zderzyć ze sobą historie opowiedziane za pomocą
różnych technik teatralnych. Podczas festiwalu można było obejrzeć
różnorodne ujęcia i realizacje od teatru ruchu i teatr żywego planu
po japoński taniec butoh.
W tym roku
organizatorzy skupili się na tematach, które nie są już ani łatwe,
ani lekkie. Doszli do wniosku, iż najwyższa pora pokazać w regionie
tematy na co dzień przemilczane, pomijane i często niezrozumiane.
Przez ostatnie dwa lata starali się oswoić widzów w regionie z
teatrem poszukującym, nadeszła jednak pora, aby sprawdzić na ile ci
widzowie są przygotowani na takie „uderzenie”. – Z niezmienną
od lat uwagą przyglądamy się temu, co dzieje się tutaj w Łodzi, ze
szczególnym uwzględnieniem młodych zespołów, dla których ŁST
stanowią często pierwszą okazję do zaprezentowania się
ogólnopolskiej publiczności – komentuje Ewa Wójciak, aktorka i
dyrektor Teatru Ósmego Dnia.
Spektakle można
było zobaczyć w: Skierniewicach, Radomsku, Sieradzu, Opocznie,
Łowiczu, Wieluniu, Piotrkowie Trybunalskim, Bełchatowie i Łodzi. Na
scenach wystąpili artyści m. in. z Japonii, Białorusi, Wrocławia,
Poznania. Po każdym spektaklu
odbywało się spotkanie z aktorami, natomiast po spektaklach „Usta
Usta Republika” i Ritsuko Takahashi zaplanowano również dyskusje
„Kontynuatorzy i aroganci”, które poprowadził dr Piotr
Olkusz.
Na
finał Łódzkich
Spotkań Teatralnych można zobaczyć w Łódzkim Domu
Kultury:
Teatr California
„PIASKOWNICA” („Najlepsze przedstawienie
teatru niezawodowego w województwie łódzkim w 2014 r.” I nagroda na ŁóPTA 2014), 6
grudnia, godz. 16.00, sala 323.
„PIASKOWNICA”
Niezwykle interesująca scenografia do
złudzenia przypominająca misterną pajęczynę pozwoliła młodym
artystom stworzyć opowieść o dwójce bohaterów – Miłce i Protazku,
uwikłanych w sieć stereotypów, kalk kulturowych i schematów
społecznych. California przedstawiła autorską wypowiedź sceniczną o
kobiecie i mężczyźnie, o dorastaniu i o
niemożności porozumienia się. Bohaterowie stają się niewolnikami
własnych oczekiwań i wyobrażeń, które nie pozwalają im nawiązać
prawdziwej i głębokiej więzi emocjonalnej. Żyją we wspólnej
„piaskownicy”, jednak jakby obok siebie, tylko czasami, na krótko
się spotykając. Na początku spektaklu postacie są stereotypową
dziewczyną (kobietą) i stereotypowym chłopcem (mężczyzną), którzy
zostali osadzeni w popkulturowej rzeczywistości. Jednak w trakcie
spektaklu bohaterowie dojrzewają emocjonalnie. Postacie Miłki i
Protazka stają się pełniejsze, jakby bardziej ludzkie. Powoli
zaczyna wyłaniać się prawdziwy dramat tej opowieści. To historia
dwojga ludzi, którzy nie potrafią znaleźć wspólnego języka, choć
każde z nich bardzo się stara. Ta bezsilność i nieumiejętność
wyjścia poza społeczny schemat, skazuje ich na samotność i
izolację… Mądre i zbudowane prostymi środkami scenicznymi
przedstawienie.
Usta Usta
Republika „UCZTA” (Poznań), spektakl na Festiwalu Teatralnym KLAMRA
w Toruniu, w tym roku otrzymał nagrodę publiczności, 6 grudnia,
godz. 18.00, sala kolumnowa.
„UCZTA”
Na „Ucztę” zaprosi widzów poznańska grupa Usta
Usta Republika. Publiczność trafi do niezwykłej restauracji. Przy
ogromnym stole siedzi dwóch kucharzy. Są porozbierani do pasa, a na
ich ciałach, czarnym markerem, zaznaczono boczek, pierś, i
karkówkę. Oprawiają mięso i sami są mięsem…W „Uczcie” jedzący nie
mogąc zaspokoić uczucia głodu sami stają się pokarmem. I nie tylko
o głód w znaczeniu dosłownym tu chodzi, bowiem twórcy ośmieszają
ciągle rosnącą potrzebę „więcej i więcej”, pragnienie niekończącej
się konsumpcji, metaforyczne pożeranie jednych ludzi przez drugich.
W procesie, jednostka, poddawana ciągłej ocenie staje się albo
sztuką mięsa, albo składem części zamiennych. Spektakl, choć pełen
dowcipnych i zabawnych dialogów, prowadzi widza przez groteskowy
świat niezaspokojonej potrzeby posiadania – przez rzeczywistość,
gdzie prawem silniejszego, bogatszego, mającego władzę pochłania
się słabszych. To słodko-gorzka opowieść o dzisiejszym świecie,
opowieść, która zmusza do refleksji nad ludzką chciwością, potrzebą
władzy, dominacji i chęci posiadania. Stwierdzenie, iż „apetyt
rośnie w miarę jedzenie” jest kluczowe w tym spektaklu a jego
twórcy opowiadają o głodzie, który jest siłą napędową dzisiejszego
świata. O głodzie uczuć i emocji, o głodzie bycia lepszym,
piękniejszym i bogatszym. To rzeczywistość napędzana
niezaspokojonym apetytem ciała i umysłu. W „Uczcie” Teatru Usta
Usta Republiki trudno doszukać się skojarzeń z filozoficzną
platońską ucztą, to raczej prowadzące ku śmierci „Wielkie żarcie”
Felliniego…
RITSUKO TAKAHASHI
„Histoired'-R-” (Japonia) gość specjalny. Spektakl
butō. PREMIERA na ŁST, 7 grudnia, godz. 18.00, sala
kolumnowa.
Ritsuko Tkahashi – tancerka
Butoh, aktorka, uczennica Daisuke Yosimono, mistrza tańca
Butoh.Występuje w filmach,teatrze,współpracuje z fotografami i
muzykami. Przez pięć lat grała w sztukach Shūji Terayamy.
Autorka cyklu Historia panny R, w skład którego wchodzą
spektakle Nostalgia (2008) oraz Po drugiej stronie rzeki (2009). W
2010 roku uczestniczyła w przeglądzie tańca butō „Kobiety butō”,
zorganizowanym przez Instytut Grotowskiego.
Foto:
materiały prasowe festiwalu