Sieć Miast Kreatywnych UNESCO to program utworzony w 2004 r., mający na celu waloryzację historycznego i kulturowego dziedzictwa danego miasta. Stawia na stymulację aktywności kulturowych, tworzenie tzw. przemysłów kreatywnych, a także dążenie do społeczno-gospodarczego rozwoju. I choć spotyka się z falą krytyki ze względu na idealistyczne założenia i brak realnego finansowego wsparcia, wszystkie miasta, które otrzymały chlubny tytuł, twierdzą, że to ogromny prestiż.

Niezależnie od aktualnego stanu kultury filmowej w wybranych miastach, zrzeszenie w sieci UNESCO to dla wielu z nich gratka. Powstają pola do współpracy, konstruktywnej krytyki, otwartej dyskusji, aby z dziedzictwem, które doceniono na forum międzynarodowym, zrobić „coś” wartościowego. W jaki sposób eksponowana jest filmowość? Czy praktyki upowszechniające kulturę są w istocie „na pierwszym planie”? Najpierw zwiedzimy, a potem zobaczymy. Podróż podzieliłam na cztery szlaki. Kolejność miast jest przypadkowa, ale mapa – wbrew pozorom – może się przydać.

Cały artykuł Małgorzaty LISIECKIEJ-MUNIAK przeczytacie w lipcowo-sierpniowym „Kalejdoskopie” 7-8/2022.