Łódź sprzed dziesięcioleci. Dymiące kominy fabryk, codzienne życie pracowników „Unionteksu”, „Polteksu”, „Pierwszej” uchwycone na zdjęciach, nagrania historii dawnych włókniarek i włókniarzy, ich wspomnienia, pamiątki – wszystko to zobaczymy w Centralnym Muzeum Włókiennictwa na wystawie „Opowieści z miasta włókniarek”, która jest otwarta do 3 grudnia.
od 10 PAŹDZIERNIKA 2017
Kamienica w muzeum
O wielokulturowej Łodzi opowiada stała wystawa „Na wspólnym podwórku – łódzki tygiel kultur i wyznań”, otwarta 10 X 2017 r. w Muzeum Miasta Łodzi (pod patronatem „Kalejdoskopu”). Na jej potrzeby zaadaptowano podziemia Pałacu Poznańskich.
Barbara Kurowska została nową dyrektor Muzeum Miasta Łodzi. Jej kandydatura została wybrana w konkursie ogłoszonym przez prezydent Łodzi. Powołanie na stanowisko nastąpiło 16 lipca.
Galeria Ben Uri w Londynie, która wypożyczyła Muzeum Miasta Łodzi i Żydowskiemu Instytutowi Historycznemu pięć prac do wystawy „Bracia Hirszenbergowie – w poszukiwaniu ziemi obiecanej”, zaproponowała w maju zakup trzech prac autorstwa Samuela Hirszenberga.
Co ukrywa ręcznik? Czy można z jego pomocą przekazać jakąś wiadomość? A gdyby się okazało, że ręczniki wcale nie służą do wycierania, tylko do pamiętania!
Ponad pół miliona złotych – tyle wynosi dotacja, jaką pozyskało Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi z programu „Kultura cyfrowa 2017”, realizowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Jest takie święto, o którym pamiętają przede wszystkim sami zainteresowani, choć robią wiele, aby je propagować możliwie szeroko. To Międzynarodowy Dzień Muzeów obchodzony na świecie 18 maja i towarzysząca mu, w pierwszą sobotę po tym dniu, Noc Muzeów.
Fabularny film pod tym tytułem zrealizował w 2011 r. Konrad Szołajski. Przypominam film właściwie dla jednego powodu: tytułu. Tak bowiem mógł zawołać i może nawet zawołał dr Antoni Szram, kiedy wiosną 1986 r. zaczęliśmy zasiedlać pałac Karola Scheiblera z zamiarem adaptowania go na potrzeby Muzeum Kinematografii.
Nie zapominajmy jednak, że awangardowe teorie „zakiełkowały” najpierw na podłódzkiej prowincji, na której Katarzyna Kobro i Władysław Strzemiński mieszkali w latach 1924-1931, kolejno w Szczekocinach, Żakowicach i Koluszkach.
