Teatr alternatywny nie ma już ambicji zmieniania świata. Przestał być źródłem poczucia misji – uczestnictwa w ważkim procesie objawiania prawdy. Wciąż są jednak ludzie, którzy chcą robić teatr. Choć ich motywacje może nie są „wielkie”, w dzisiejszych czasach nadają istotny sens pracy na scenie. Oczywiście mogą być różne, ale w rzeczywistości utkanej z pozornych relacji, pustych emocji i wrażeń na pokaz, koncentrują się wokół potrzeby autentycznego spotkania, szczerej bliskości z drugim człowiekiem i rozmowy twarzą w twarz o tym, co ważne. Robienie teatru stało się ważniejsze niż efekt końcowy.
Przestrzeń dla sztukiWiktor MORACZEWSKI
Program Przestrzenie Sztuki składa się z dwóch korespondujących ze sobą filarów. Pierwszy to działania artystyczno-edukacyjne skupiające się wokół teatru i sztuk performatywnych. Drugi filar to działania wspierające, niezbędne w profesjonalizacji twórców, organizacji i grup nieformalnych, oraz budowanie innych systemowych narzędzi wsparcia dla sektora kreatywnego. Taki dualizm daje duże możliwości rozwojowe. Fabryka Sztuki chce tworzyć narzędzia, które będą mogły być wykorzystywane w innych miejscach, ośrodkach, instytucjach.
„Burza” w Szklarni
Paulina ILSKA
– Dążymy do tego, by w dniu premiery każdy z nas dobrnął swoim statkiem na wyspę, mógł przetrwać i zobaczyć, co może wynieść z tego doświadczenia – tak o spektaklu „Po” na podstawie „Burzy” Szekspira mówi Sara Kozłowska, jedna z trzech zwyciężczyń konkursu „Szklarnia – Inkubator Teatralny”. Projekt realizowany jest przez Fabrykę Sztuki w Łodzi w partnerstwie z Teatrem Chorea w ramach programu Przestrzenie Sztuki Łódź – Teatr 2022.
Krawcowa więzi
Bogdan SOBIESZEK
– Staram się nie obiecywać nie wiadomo jakich przygód teatralnych, karier aktorskich – mówi Anna Ciszowska, reżyserka, edukatorka, historyczka teatru, wieloletnia koordynatorka akcji Dotknij Teatru, prowadząca młodzieżową grupę Squat Teatralny, z którą właśnie realizuje projekt „Odbiór” w Fabryce Sztuki w Łodzi (ta forma rezydencji jest nagrodą w drugiej edycji konkursu „Szklarnia – Inkubator Teatralny”). – Jedyne, co mogę zaproponować, to rozwój przez spotkanie z ciekawymi, dobrymi osobami. Ważne, żeby ludzie czuli się bezpiecznie. Sama wychowałam się w takim zespole. To jest prezent na całe życie i tym chciałabym się dzielić.
Teksty ukazały się w numerze grudniowym „Kalejdoskopu” 12/2022.
Kategoria
Inne