„Oj, nieładnie"
Andrzej Poniedzielski


Chciałem napisać coś o Człowieku. Aktualnie. Patrzę, a ja już mam. Miałem.

Wagą zabraną Temidzie
bawimy się w Sprawiedliwość
Na jednej szali zło kładziemy
na drugiej dobro i litość
Wszyscy się cieszą z równowagi
gardła zdzieramy w wiwatach
Wszyscy się cieszą z równowagi
wskazówkę puszczamy po latach

Oj, nieładnie człowieku, nieładnie
Oj, nieładnie człowieku, brzydko
Ty się całe życie tylko bawisz
czasem sobie zmieniasz bawitko

Księgami bawimy się w Mądrość
Zabawa to dla upartych
Z ksiąg budujemy nauki i domy
choć przecież księgi – to karty
Raz huczą brawa, raz działa
Już się gubimy w erratach
Na ile to mądre, na ile starczy
– ktoś nas osądzi po latach

Oj, nieładnie człowieku, nieładnie
Oj, nieładnie człowieku, brzydko
Ty się całe życie tylko bawisz
czasem sobie zmieniasz bawitko

Jest jeszcze jedna zabawa
też popularna, choć nie nowa
do niej potrzebnych jest dwoje ludzi
i słowa i słowa i słowa
Słowami bawimy się w Miłość
słowa składamy w kwiatach
potem przyprószą je liście jesieni
odgrzebujemy po latach

Oj, nieładnie człowieku, nieładnie