RECENZJA. Jak na przyzwoity thriller przystało („Wigilia” Daniela Kehlmana w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego), w rozgrywce psychologicznej na dwoje bohaterów, nowe technologie oraz stary telefon, uczestniczy także gość za ścianą, czyli wyrok losu.
Trwają wydarzenia związane z 10-leciem działalności Teatru Szwalnia. Przygotowano retrospektywne wystawy, koncerty, spacer performatywny po Bałutach, warsztaty, akcje performatywne i spektakle. 12 i 13 października wystawiano „Boga” w reżyserii Marcina Brzozowskiego (wcześniej spektakl znany pod tytułem „Bóg rzeczy małych”). Przedstawienie recenzuje Paulina Ilska.
RECENZJA. Każda epoka i każda Norymberga ma swego Kaspara Hausera. Pojawia się jakiś NIKT i każdy z nas, trapiony wątpliwościami kto zacz, nadaje mu jakieś właściwości. I staje się on w wyobrażeniu społecznym KIMŚ. Zgodnie z potrzebami. Na przykład piewcą wielkiej idei. Albo zwiastunem zmian. Duchowym wyzwolicielem.
List intencyjny w sprawie współdotowania od nowego roku Teatru Wielkiego w Łodzi przez ministerstwo kultury podpisali w czwartek (10 X) marszałek województwa łódzkiego Grzegorz Schreiber i minister kultury Piotr Gliński. Opera może liczyć na 3 mln zł.
Łódzki Przegląd Teatrów Amatorskich ŁÓPTA zainicjowany został przez Mariana Glinkowskiego. W tym roku ŁÓPTA odbędzie się w Łódzkim Domu Kultury już po raz trzydziesty drugi. Grupy teatralne, zwane amatorskimi, alternatywnymi i offowymi zjadą się z całej Polski, by pokazać swoje spektakle. Mogą też uczestniczyć w warsztatach teatralnych Katarzyny Pawłowskiej i Anny Guzik. Festiwal potrwa trzy dni: 11-12-13 października.
W szczególności piękny jest teatr alternatywny, ale czym on właściwie jest, komu jest dziś potrzebny i jak go tworzyć, by zachwycał? Przed Łódzkim Przeglądem Teatrów Amatorskich 2019 rozmawiamy z reżyserką spektaklu „Starość jest. Piękna” Aktorów Czytania Performatywnego i Teatru Wewnętrzna Emigracja, który zdobył główną nagrodę ŁóPTA 2018.
RECENZJA. Dante wyobrażał sobie Czyściec jako górę o kształcie ostrosłupa z ściętym szczytem, której jeden biegun wznosi się wśród oceanu. Na całej jej wysokości rozłożonych było 11 kolistych tarasów, 4 dolne jako rodzaj przedsionka, kolejne były Czyśćcem właściwym. Na każdym dusze oczyszczały się z jednego z grzechów głównych. Ten zestaw wyobrażeń Ewa Wycichowska w swoim spektaklu w Teatrze Logos włącza w spójny język sceny, w którym ruch jest ważny, ale nie najważniejszy. Pisze Łukasz Kaczyński.
RECENZJA. Byli sobie dziewczyna i chłopak, bardzo młodzi oboje, ona tęskniąca do swego byłego, on z oczekiwaniami za dwoje. Ale im nie wyszło. A może wyszło, bo czasami z emocjami jest jak z gonieniem króliczka.
RECENZJA. Byli sobie dziewczyna i chłopak, bardzo młodzi oboje, ona tęskniąca do swego byłego, on z oczekiwaniami za dwoje. Ale im nie wyszło. A może wyszło, bo czasami z emocjami jest jak z gonieniem króliczka. "Pierwszy raz" w Teatrze Nowym recenzuje Małgorzata Karbowiak.
