Trwa Festiwal Sztuka i Dokumentacja. Główna festiwalowa wystawa w Prexerze zatytułowana Sztuka-obiekt-zapis prezentuje prace, które rozważają sposoby współczesnej, artystycznej dokumentacji.

 

Organizatorzy, odnosząc się do Petera Bürgera (autora słynnej Teorii awangardy), zwracają uwagę na zmianę statusu dzieła sztuki i jego dokumentowania, związaną z działalnością twórców awangardowych. Dzieło sztuki w XX w. przestało być tylko nieruchomym, stałym, i skończonym przedmiotem. Przestało być jednorodne. Zaczęło być powiązane z miejscem (environment, instalacja), oparte na akcyjności (performans, happening) bądź obecne tylko w zamyśle (sztuka konceptualna). Jak dokumentować tego rodzaju sztukę?

 

Na wystawie nie znajdziemy prac sensu stricto dokumentalnych - nie chodzi przecież o przedstawienie technicznych metod zapisu. Wystawa pokazuje raczej, że nie istnieje niewinny gest dokumentalisty. Dokumentacja zyskuje znamiona twórczości: z jednej strony opisuje dzieło sztuki, z drugiej strony sam opis staje się nowym dziełem, wytwarza nową formę i nowe znaczenia. Dokumentacja nie oznacza li tylko odtworzenia. Dokumentalista może dodać coś do sztuki – stwierdzają organizatorzy Festiwalu. Twórcy, których prace oglądamy na wystawie, "dodają" więc do sztuki - działają tak między innymi Katarzyna Zimna, Maciej Jabłoński i Francesco Format bez F.

Praca Zimnej Twój ruch (Specjalna Strefa Sztuki, Nowe Centrum Łodzi) składa się z “planszy szachowej”, której tradycyjny układ pól zastąpiony został rzutem, przypominającym kwartały ulic wokół nowego centrum miasta, a figury szachowe dwubarwnymi klockami o geometrycznych kształtach. Oglądający wystawę mogą rozegrać partię szachów, tworząc w ten sposób jeden z projektów przestrzeni miejskiej. Po zakończonej grze można zrobić zdjęcie układu i wysłać autorce. Twój ruch łączy zatem gest dokumentacji z gestem projektowania, kreacji. Jabłoński w projekcie Zastosowania zastanawia się natomiast nad rolą książek we współczesnym świecie. Artysta umieszcza je w różnych nietypowych miejscach na potrzebę wykonania fotografii. W happeningu Kobieta z pieńkiem (zrealizowanym Francesco Format bez F) mężczyzna przebrany za kobietę, chodząc po ulicach Krakowa z niewielkim kawałkiem drzewa, zainspirowany Masteczkiem Twin Peaks Davida Lyncha zagaduje przechodniów: Mój pieniek pyta, czym są sowy? Ludzie reagują w różny sposób – konsternacją, lękiem, śmiechem. Stają bowiem wobec zjawiska przeniesienia do rzeczywistości sytuacji fikcyjnej, znanej ze świata nierzeczywistego.