W premierowej propozycji Arlekina satyryczny obraz społeczeństwa zostanie ujęty w konwencji teatru formy. – Odczytałem Gombrowicza przez pryzmat teatralnej maski. Z niej będziemy w spektaklu korzystać jako z głównego medium, wiodącego nośnika emocji i informacji na scenie – mówi reżyser Wojciech Brawer. - Teatralna maska nie będzie tu tylko elementem scenografii i kostiumu – ma pełnić funkcję, która definiuje i określa charaktery postaci. Konwencja sztuczności, którą przyjmujemy często w relacjach z innymi zostanie spotęgowana przez funkcyjne wykorzystanie maski, pozostanie jednak wierna wizji samego Gombrowicza - jego koncepcji „gęby” i „formy”.

W scenerii królewskiego dworu dramatu Gombrowicza wszyscy noszą maski pozorów, ukrywając swe prawdziwe oblicza i intencje. Ale pewnego dnia pojawia się ona - tajemnicza, milcząca, obca Iwona, która jako jedyna maskę odrzuca. Ani jej wygląd, ani zachowanie nie wpisują się w standardy dworskich obyczajów. Jej postać burzy cały dotychczasowy porządek. Iwona stanowi coś w rodzaju lustra, w którym mieszkańcy dworu wcale nie chcą się przeglądać. Jako obcy element układanki kobieta budzi wrogość i staje się obiektem kpin. To wszystko ma odzwierciedlenie w warstwie plstycznej spektaklu.

- Wizerunki dworzan, skupionych na pogoni za osobliwymi standardami piękna, doprowadzone zostają do karykatury, groteski. Przerysowane maski i zdekonstruowane kostiumy ograniczają ekspresję i narzucające specyficzną formę ruchu. Pod nimi bohaterowie kryją wszystko, co niedoskonałe, ale też ludzkie i prawdziwe – opowiada Mateusz Mirowski, odpowiedzialny w spektaklu za projekty scenografii, maski i kostiumy. - Asymetryczna, minimalistyczna scenografia ma wzbudzać poczucie wizualnego niepokoju, kreować obraz świata, który w każdej chwili może zachwiać się i runąć. 

Spektakl porusza wiele ważkich tematów, m.in. tolerancji, otwartości na innych i na zmianę. Zadaje pytania o to, co stanowi istotę człowieczeństwa i czy rzeczywiście, w dobie dzisiejszych czasów, o wartości człowieka decyduje jego wygląd i niedopasowanie do utartych, wygodnych schematów i oczekiwań.

Inscenizacja Arlekina będzie nosiła tytuł „Inna księżniczka Burgunda”. - Pozwoliłem sobie na tę zmianę tytułu, bo mam wrażenie, że udało mi się odczytać tę pojemną partyturę Gombrowiczowską w nowy, nieco inny sposób – wyjaśnia reżyser, który jest jednocześnie adaptatorem sztuki.

Premiera w sobotę 25 II o godz. 18. Na następne weekendowego spektakle Arlekin zaprasza 26 lutego, 4 marca a także 29 i 30 kwietnia.

***
INNA KSIĘŻNICZKA BURGUNDA
na podstawie dramatu Witolda Gombrowicza „Iwona, księżniczka Burgunda”
Dla widzów od 16 lat

REALIZATORZY
Adaptacja i reżyseria: Wojciech Brawer
Scenografia: Mateusz Mirowski
Muzyka: Piotr Klimek
Choreografia: Alexandr Azarkevitch
Reżyseria światła: Małgorzata Sendke

OBSADA
Iwona – Joanna Nygard
Król Ignacy – Wojciech Schabowski
Królowa Małgorzata – Adrianna Maliszewska
Książę Filip – Błażej Twarowski (gościnnie)
Szambelan – Maciej Piotrowski
Iza – Katarzyna Stanisz
Cyryl – Kamil Witaszak
Cyprian – Michał Szostak
I Dama – Emilia Dryja
II Dama – Aleksandra Błażejczyk
I Ciotka, IV Dama – Agata Butwiłowska
II Ciotka, III Dama – Klaudia Kalinowska
Żebrak, Pan – Wojciech Kondzielnik
Multiplikacje Iwony – Aleksandra Błażejczyk, Agata Butwiłowska, Emilia Dryja, Klaudia Kalinowska, Adrianna Maliszewska, Michał Szostak


REALIZATORZY

Wojciech Brawer – od 2018 r. dyrektor łódzkiego Teatr Lalek Arlekin. Aktor, reżyser, doktor sztuk teatralnych. Jest wykładowcą na Podyplomowych Studiach Reżyserii Teatru Dzieci i Młodzieży oraz na Wydziale Lalkarskim Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie - Filia we Wrocławiu, którego sam jest absolwentem. Dziś prowadzi tam przedmioty: gra aktorska w masce, małe formy teatralne oraz reżyseria teatru groteski. W latach 2002-2018 z reguły stał po drugiej stronie widowni - był aktorem w Lubuskim Teatrze im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze.

Ma na swoim koncie reżyserie i asystentury reżyserskie. Jako opiekun i wykładowca zrealizował wiele spektakli warsztatowych we wrocławskiej AST, prezentowanych na ogólnopolskich i międzynarodowych festiwalach teatralnych, m.in. w Czechach, na Słowacji, czy we Włoszech. Był reżyserem formy w obsypanym nagrodami spektaklu dyplomowym „Česky diplom” Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka. Jest laureatem stypendium Ministra Kultury i nagrody za reżyserię na XI International Festival of Theatre Formation w Rzymie w 2016 r.

„Inna księżniczka Burgunda” jest jego pierwszą realizacją reżyserską w Łodzi.

Mateusz Mirowski - absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu na kierunku Architektura Wnętrz oraz studiów doktoranckich na kierunku Sztuka Mediów. Obecnie jest adiunktem w Katedrze Scenografii tej uczelni, gdzie prowadzi Pracownię Scenografii Teatru Lalek i sprawuje opiekę artystyczną nad spektaklami studenckimi powstającymi w ramach współpracy Katedry Scenografii ASP z Wydziałem Lalkarskim wrocławskiej Akademii Sztuk Teatralnych.

Poza pracą dydaktyczną działa aktywnie jako twórca teatralny projektując scenografie, kostiumy, lalki i maski, realizując projekcje multimedialne do spektakli oraz opracowując plakaty i inne formy identyfikacji wizualnej przedstawień i wydarzeń kulturalnych.

Ma na swoim koncie współpracę z zawodowymi scenami dramatycznymi i lalkowymi w kraju i za granicą, m.in. z Teatrem Polonia w Warszawie, Teatrem Współczesnym we Wrocławiu, Lubuskim Teatrem w Zielonej Górze, Teatrem Rozrywki w Chorzowie, Teatrem Lalki i Aktora w Wałbrzychu, Teatrem "Banialuka" w Bielsku-Białej, Teatrem "Pleciuga" w Szczecinie, Open Window Theatre w Bergen (Norwegia), Nukketeatteri Hupilaisen w Kangasala (Finlandia), jak również z licznymi fundacjami, instytucjami kultury i grupami teatralnymi.

W Arlekinie stworzył w 2018 r. scenografię do „Huśtawki”.

Piotr Klimek - kompozytor, wykładowca i producent muzyczny. Absolwent Królewskiego Konserwatorium w Hadze (Kompozycja w klasie Giliusa van Bergeijka i Diderika Haakmy Wagenaara) oraz Akademii Muzycznej w Poznaniu (Kompozycja w klasie Grażyny Pstrokońskiej-Navratil). Tytuł doktora sztuk muzycznych w dziedzinie kompozycji uzyskał w roku 2003 (AM w Poznaniu). Konsultacje mistrzowskie pobierał u prof. Marka Jasińskiego i prof. Włodzimierza Kotońskiego. Od 1998 r. wykłada na Uniwersytecie Szczecińskim i Akademii Sztuki w Szczecinie, a gościnnie w Królewskim Konserwatorium w Hadze oraz
na Uniwersytecie Sztuki w Zurichu. Współpracuje również z Akademiami Teatralnymi w Warszawie i Krakowie. W latach 2010-2011 był dyrektorem Centrum Promocji i Rozwoju Akademii Sztuki w Szczecinie a w roku 2012 prorektorem ds. Artystycznych i Współpracy z Zagranicą tej uczelni. Od 2017 r. pełni funkcję dyrektora Teatru Animacji w Poznaniu.

Komponuje muzykę symfoniczną, chóralną, kameralną i elektroniczną. Od 30 lat silnie związany z teatrem, napisał muzykę do ponad 200 realizacji scenicznych w Polsce i poza granicami kraju. Tworzy instalacje i obiekty dźwiękowe oraz bierze udział w projektach z pogranicza różnych dziedzin sztuki. Pilotuje również autorski, eksperymentalny program edukacji muzycznej dla osób niesłyszących.

Dla łódzkiego teatru stworzył muzykę m.in. do „Rutki” oraz do spektaklu „W pogoni za…”.

Alexandr Azarkevitch - tancerz, choreograf, reżyser ruchu, teatrolog, menedżer kultury, pomysłodawca i twórca wielu międzynarodowych przedsięwzięć artystycznych. Jest także doktorem nauk o sztuce i wieloletnim nauczycielem akademickim w Polsce i w Niemczech. Jako choreograf współpracuje z teatrami dramatycznymi, muzycznymi, operowymi i teatrami tańca w Polsce i za granicą. Jest odpowiedzialny za choreografię i reżyserię ruchu kilkudziesięciu spektakli, które oglądali widzowie m.in.: w Teatrze Muzycznym w Poznaniu, w Teatrze Wielkim w Łodzi, w Nowym Teatrze im. Witkacego w Słupsku, w Kieleckim Teatrze Tańca, w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu, w Państwowym Zespole Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze” im. Tadeusza Sygietyńskiego, w Państwowym Teatrze „Balet Jewgienia Panfiłowa” w Permie w Rosji, a także w Theater Chemnitz w Niemczech. Był twórcą i dyrektorem Międzynarodowego Konkursu Sztuki Choreograficznej im. Sergiusza Diagilewa organizowanego w Gdyni i w Łodzi. Zapraszany do współpracy jako juror i członek komitetu ekspertów festiwali oraz konkursów choreograficznych m.in.: w Argentynie, Grecji, Estonii, we Włoszech i w Ukrainie. Za swoją działalność artystyczną, pedagogiczną i organizatorską otrzymał wiele nagród oraz odznaczeń państwowych.

Z Arlekinem współpracował już przy dwóch realizacjach. Był odpowiedzialny za ruch sceniczny do spektakli „Zapisani” i „Calineczka”.

Małgorzata Sendke - swoją przygodę z teatrem i światłem rozpoczęła w 1981 roku w łódzkim Teatrze im. Jaracza. Od tego czasu miała okazję pracować w wielu teatrach, stykając się z Różnorodnym repertuarem, mnogością form i wybitnymi twórcami teatru, tak polskimi, jak i zagranicznymi. W teatrze dramatycznymi jako reżyser światła współpracowała m.in.: z Bogdanem Hussakowskim, Mikołajem Grabowskim, Piotrem Cieślakiem, Feliksem Falkiem czy Walerym Fokinem.

Z Arlekinem związała się w roku 1992. Od tego czasy zrealizowała światła do ponad 120 przedstawień, w tym w ponad 40 z nich poprowadziła jako reżyser światła. Wśród inscenizatorów, z którymi współtworzyła spektakle byli Markus Dorner czy David Syrotiak. Wielokrotnie podejmowała się także reżyserii światła przy innych projektach poza naszym Teatrem, co pozwalało jej rozszerzać artystyczne horyzonty. I tak spod jej oświetleniowego pulpitu wyszły spektakle w Teatrze Studyjnym w Łodzi, Teatrze 77, a także liczne koncerty w całej Polsce.