Spektakl opisuje wydarzenia z życia Tadeusza Kościuszki, bohatera walk o wolność Polski i Stanów Zjednoczonych Ameryki, od upadku insurekcji z 1794. Po przegranej bitwie pod Maciejowicami Naczelnik Kościuszko dostaje się ranny do niewoli. Jako jeniec zostaje zakładnikiem polityki rosyjskiego imperium prowadzonej zarówno wobec Polaków jak i pozostałych mocarstw rozbiorowych. Osoba Naczelnika powstania staje się kluczowa dla rosyjskich rozgrywek, w ramach których Kościuszko zgadza się na złożenie wiernopoddańczego hołdu carowi Pawłowi I. W zamian za to, car zobowiązuje się uwolnić z więzień i zesłania ponad dwadzieścia tysięcy polskich patriotów, wziętych do niewoli i aresztowanych w czasie insurekcji i konfederacji barskiej. Weterani walk o niepodległość mogą stanowić, po powrocie do ojczyzny, fundament, na którym budować się będą polskie dążenia niepodległościowe. Przedstawiona w dramacie teza może wydać się kontrowersyjna: na ile można zrezygnować z własnych ideałów i metod ich realizacji, aby ocalić to co stanowi sens i generalny punkt odniesienia dla tychże właśnie ideałów? Obok osób powszechnie znanych, jak Kościuszko lub Julian Ursyn Niemcewicz, na widnokręgu wydarzeń pojawiają się postaci mniej eksponowane w polskim Panteonie, jak Stanisław Fiszer, późniejszy szef sztabu armii Księstwa Warszawskiego, czy Henryk Ludwik Lubomirski, późniejszy założyciel Muzeum Książąt Lubomirskich. Swoją rolę odgrywają również mało znane wydarzenia z życia Kościuszki, jak np. jego miłość do Ludwiki Lubomirskiej z Sosnowskich.

Występują: Wojciech Bartoszek, Łukasz Gosławski, Wojciech Oleksiewicz, Kacper Gaduła-Zawratyński (gościnnie), Adam Kupaj (gościnnie)

Scenografia i kostiumy: Izabela Stronias, muzyka: Marzena Majcher, reżyseria światła: Andrzej Szulkowski , asystent reżysera: Adam Kupaj,  inspicjentka: Teresa Hajman, nagranie muzyki: studio Kineza w nagraniu muzyki udział wzięli: Agata Kurzyk – wiolonczela, Alina Dzięcioł – akordeon, Agata Partyka – perkusja, Ilja Zmiejew – wokal, Marzena Majcher – live electronics.