Teatr | Kalejdoskop kulturalny regionu łódzkiego
12 LISTOPADA 2024

75 lat Nowego

12 XI Teatr Nowy świętuje 75. urodziny. Z tej okazji zespół artystyczny przygotował wyjątkowe wydarzenie: "Wodewil archiliteracki".
Czym jest dostępność teatru? Jak wpisywać szczególne potrzeby twórców i odbiorców w teatralne dzieło? Odpowiedzi na te pytania przynosi projekt realizowany przez Teatr Pinokio w Łodzi, który jest laureatem Ogólnopolskiego Konkursu „Kultura Wrażliwa”. Jego zwieńczeniem będzie przedstawienie „Brzydkie kaczątko” przygotowywane we współpracy zespołu teatru z osobami z alternatywną motoryką, niepełnosprawnością intelektualną i neuroróżnorodnością. Premiera 16 XI (pod patronatem "Kalejdoskopu").
„Amadeusz” Teatru im. Jaracza w Łodzi z nagrodą publiczności podczas 62. Rzeszowskich Spotkań Teatralnych. 03. Festiwalu Arcydzieł!
Kapituła I Konkursu Dramaturgicznego im. Łucjana Kościeleckiego o Pióro Jaracza 2024 w składzie: Ewa Millies-Lacroix Barbara Osterloff-Gierak, Lidia Sadowa, Jagoda Hernik Spalińska, Anna Wieczur zdecydowała o przyznaniu rekomendacji tekstom, które nie dostały się do finału, ale zasługują na to, aby znaleźć się w polu zainteresowania reżyserów oraz dyrektorów teatrów. W kolejności alfabetycznej są to:
FESTIWAL. Komu jest potrzebny teatr? Komu – Łódzki Przegląd Teatrów Amatorskich ŁóPTA? Skoro powstaje tyle spektakli – a na ŁóPTA 2024 pokazano ich trzydzieści – to znaczy, że amatorski ruch teatralny nadal spełnia ważną funkcję. Jaką? Co te spektakle mówią nam o świecie, o nas samych? Jak zmienia się ten przegląd i jaka powinna być formuła jednego z najważniejszych w Polsce festiwali poświęconych amatorskiemu teatrowi? Pisze Paulina Ilska.
Przestrzenie Sztuki to program wspierający powstawanie interdyscyplinarnych centrów kultury, głównie w dziedzinie teatru oraz tańca. Opiera się na współpracy z samorządami, uczelniami artystycznymi, organizacjami pozarządowymi i sektorem prywatnym.
Pierwszą nagrodę 37. Łódzkiego Przeglądu Teatrów Amatorskich – ŁóPTA 2024, który w Teatrze im. Jaracza zorganizował Łódzki Dom Kultury, zdobył krakowski Teatr POSTSCENIUM (spektakl „Aleja Włóknia(rzy) rek”) za mistrzowskie posługiwanie się formą, za myślenie teatrem i metaforą, za oszczędność środków i bogactwo wyrazu.
Wyobraźmy sobie następującą sytuację: Małżeństwo wprowadza się do wielkomiejskiej mieszczańskiej kamienicy i po paru dniach w windzie pojawia się napis określający nowego lokatora w sposób wysoce nieparlamentarny. To oczywiście eufemizm, autor napisu stawia znak równości między nazwiskiem najemcy a pewnym wulgarnym słowem. Jak się zachować w takiej sytuacji?
RECENZJA. W łódzkim Teatrze im. Jaracza reżyserii „Rodzeństwa” podjął się Artur Urbański – i jest to realizacja mistrzowska. Sztuka podejmuje temat pamięci: tego, w jaki sposób relacje z rodzicami zapisały się w nas, w naszej świadomości i naszym ciele. Pisze Michał Rzepka.
RECENZJA. Widzowie „Kliniki ocalenia złamanego serca” zostali przeniesieni w inny czas i przestrzeń, przechodząc przez drzwi Collegium Anatomicum – budynku, który nie jest przecież typową przestrzenią teatralną. „Klinika” w reżyserii Victorii Myronyuk okazała się działaniem performatywnym, a nie spektaklem. Nietypowym i bardzo ciekawym. Pisze Paulina Ilska.